Doe eens even rustig joh!

Deze titel roept waarschijnlijk gelijk veel bij uw op. En hoe vaak zeggen wij het niet tegen onze kinderen?
Er zijn kinderen die snel en vaak heftig zijn in hun emoties en dat is soms moeilijk om mee om te gaan als ouder. Het kind wordt door anderen gezien als koppig, brutaal, aandacht trekkend, dominant, dwars en opstandig. Dat is voor het kind niet leuk, maar ook voor ouders erg vervelend dus wat kunnen we ermee?
 
Sommige kinderen worden nou eenmaal eerder overspoeld door heftige gevoelens. Het kind kan niet meer helder nadenken en weet niet hoe hij/zij met deze emoties moet omgaan. Het kan zijn dat het kind met name last heeft van explosieve boosheid, maar dit kunnen natuurlijk ook andere emoties zijn. Bijvoorbeeld, uw kind is zo verdrietig dat het niet meer kan stoppen met huilen. Er zijn ook kinderen die vaak bang zijn; bang voor nieuwe situaties en altijd bezorgd, onrustig en gespannen. Dat zijn vaak kinderen die veel hoofd- en buikpijn hebben. Ze kunnen hier zelf weinig aan doen, het overkomt ze. Als deze kinderen worden geconfronteerd met onverwachte situaties, dan ervaren ze zoveel stress dat ze zichzelf niet meer rustig kunnen houden.

Waarom kunnen wij met sommige emoties van onze kinderen goed omgaan en met andere helemaal niet?
Dat heeft te maken met onze eigen triggers! 

Wanneer je heftiger op een situatie of persoon reageert en dit niet in verhouding staat met de situatie die zich voordoet, dan ben je waarschijnlijk getriggerd. Ieder mens heeft deze gevoeligheden en het is de moeite waard om uit te zoeken wat jouw triggers zijn. Want als je weet waarom iets zoveel invloed op jou heeft, dan kun je er mee aan de slag en helen. De reden voor jouw gevoeligheden ligt in het verleden. Jouw trigger is ooit ontstaan, omdat er iets gebeurd is en je op dat moment je emoties en gevoelens niet geuit hebt. Ieder kind maakt pijnlijke en/of gevoelige ervaringen mee. Op jonge leeftijd weet je daar nog niet goed mee om te gaan. Je hebt al jong geleerd om je gevoelens en emoties te onderdrukken, ze willen er wel uit, maar je duwt ze liever onder water.
Maar het is net als met een bal die je onder water wil drukken. Die komt ook vanzelf weer boven, met meer kracht dan je had verwacht! Je hebt geleerd om met gevoelens en emoties die je als kind onderdrukt hebt om te gaan, door het ontwikkelen allerlei gedachten- en gedragspatronen. Nu je volwassen bent, roepen vergelijkbare ervaringen dezelfde gevoelens op en je reageert weer net zo heftig als vroeger. Vanuit ons denken willen we maar één ding en dat is niet-voelen. Daardoor zijn deze gedachtenpatronen en gedragspatronen aangeleerd, om vóóral niet te voelen. Je vlucht in van alles, vooral in je denken. Dat denken zorgt ondertussen voor nog meer stress dan de triggers alleen. Ik denk dat ons denken de grootste bron van stress is. Hele verhalen maak je in je hoofd. Terwijl het meeste van wat je denkt nooit zal gebeuren. Mijn oma zei dan altijd: (zie tegeltje)

Herken je jezelf in:

*Denken voor de ander en van hieruit gaan invullen voor de ander, zorgen voor de ander, een oplossing bedenken voor de ander, de ander ongevraagd helpen, een al dan niet gewenst of ongewenst advies geven.
*Denken wat zal de ander denken en vooral niet willen dat de ander je niet aardig of leuk vind en je misschien wel af kan keuren. 

Deze gedragspatronen kosten enorm veel energie. Je gaat pleasen, aanpassen, zorgen voor en ja zeggen wanneer je nee voelt, gewoon omdat je niet afgewezen wilt worden. Maar, een gevoel wil gevoeld worden en zal van alles doen om boven te komen. Net als de bal onder water. Oude kindpijn zoekt altijd een weg naar buiten en wanneer je niet wilt voelen zal je lichaam gaan reageren met allerlei signalen. 
 

Pleasen en jezelf verlaten.
Om geliefd en gezien te worden door anderen.

Nu even terug naar uw kind: wat raakt uw kind bij u aan? Wanneer u zich meer bewust gaat worden van uzelf en waarom u het zo moeilijk vindt om met de pijn van uw kind om te gaan, dan lost dit al een groot stuk van het probleem op.

Wat zou ik voor u kunnen betekenen? Vanuit mijn ervaring weet ik dat kinderen met 'heftige' gevoelens naast emotieregulatie ook vaak moeite hebben met verantwoordelijkheid, flexibiliteit en executieve functies. (Lees ook: hooggevoeligheid en executieve functies). Ik kan met uw kind onderzoeken aan welke executieve functies gewerkt moet worden. Vervolgens ontdek ik samen met uw kind waar zijn/haar kwaliteiten liggen.

De sterke punten van het kind worden ingezet om de zwakke punten aan te pakken. Daarvoor zal ik met uw kind zoeken naar de meest geschikte strategie om de benodigde vaardigheden op te bouwen om anders te denken en zich anders te gedragen. Hiervoor maak ik gebruik van verschillende programma's, die ik intuïtief kies. Rollenspel helpt ook goed om anders te leren reageren op een specifieke situatie. Uit mijn ervaring met de 'Rots en Water' methodiek weet ik dat kinderen door fysieke 'nabootsing' van situaties, hun emoties daadwerkelijk beter kunnen reguleren. 

Tenslotte wil ik met u delen dat ik naast mijn beroepsmatige kennis en ervaring ook als ouder regelmatig geconfronteerd ben met bovenstaande processen. En ik weet ook hoe fijn het is wanneer een onafhankelijk iemand naar u luistert en zich met liefde en betrokkenheid inzet voor uw kind.
Ik doe niets liever! ♥️